Masum hayvanlara karşı vahşice katliam yapanlar sadece hayvanlara zulmetmiyorlar. Zalimlikleriyle ülkeyi dizayn etmeye; kendi sapkınlıklarını topluma giydirmeye kalkıyorlar. Toplumun bir arada huzur güven içinde yaşamasını bütünüyle zehirliyorlar. Bu zalimlere ve bunlara yol verenlere lanet olsun.

Ben sussam,ki hayır susamam vicdanım konuşur. Ve o da konuşmaya başladığında susamaz.Çünkü sustukça normalleşir durum,ama bu kesinlikle normal değil,olamaz.Bu konu,tepkisizlik en iyi tepkidir bazen durumuna kesinlikle aykırıdır. Şiddet normalleştirilemez,alıştırılamaz.

Tek aradikları şey sevgi.Atılmış,kemikleri sayılıyor, kuyruk sallıyor sana,korka korka geliyor. Sonra güvendikçe sana özgüveni geliyor,yemek yemeye başlıyor,su içmeye başliyor,oyunlar oynamaya. İşte bunu görmek,kendimi iyi hissettiğim,gerçek anlamda az anlardan biridir. Bakma,sevme ,ama zarar verme.

Küçüklükten beri hayvanlarla iç içe büyüdüm, annemle bakmaya çalıştığımız engelli olan olmayan bir sürü canli var. Elimden gelse ,umarım gelir daha fazlasına bakarım. Onlarla.kurulan iletişim o kadar özel ki. Hiçbirinden tek bir kötü şey görmedim. Travmalı çok geldi, tek istedikleri sevgi.

Neredeler, yaradandan ötürü, yaradılanı sevenler?

Öldüren belediye de, belediye çalışanı da olamaz. Normal şartlarda hepsi yargılanmalı, ama 'normal' şartlarda.

Görsel şölenlerden sıkıldık, her şeyi görüyoruz ,yaşıyoruz, daha fazla yalana da tahammül yok,hırsızlığa da yok,şiddete de yok.Kimi kime şikayet edeceğiz biz Allah aşkına?Ne yaşıyoruz biz ? Neyin sokakta başıboş olduğunu biz çok iyi biliyoruz.