İnsanoğlunun en büyük eksikliği, evrimsel süreç boyunca kendini üstün görme yetisinde yatıyor. Diğer canlılarından üstün görme, doğadan üstün görme. Hani seni en önemli,ayrı kılan özelliğin düşünme yetindi.Yıllar boyunca neyi göremedin o yetiyle, nasıl düşündün?

Hayattaki her türlü seçimin,ne denli önemli olduğunu görebilmeli insan. Tek adam yönetiminin bizi getirdiği nokta açık. Bir ülkede, yasanın cezai yaptırımının yetersiz kaldığında neler olabileceğinin kanıtı. Caydırıcı unsur yoksa,sokakların geldiği hal belli, herkes ders çıkartmalı.

Varoluş kaygıları,uykusuz geceler, uykusuz gecelerin sabahları. " Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu!"

Masum hayvanlara karşı vahşice katliam yapanlar sadece hayvanlara zulmetmiyorlar. Zalimlikleriyle ülkeyi dizayn etmeye; kendi sapkınlıklarını topluma giydirmeye kalkıyorlar. Toplumun bir arada huzur güven içinde yaşamasını bütünüyle zehirliyorlar. Bu zalimlere ve bunlara yol verenlere lanet olsun.

Ben sussam,ki hayır susamam vicdanım konuşur. Ve o da konuşmaya başladığında susamaz.Çünkü sustukça normalleşir durum,ama bu kesinlikle normal değil,olamaz.Bu konu,tepkisizlik en iyi tepkidir bazen durumuna kesinlikle aykırıdır. Şiddet normalleştirilemez,alıştırılamaz.

Tek aradikları şey sevgi.Atılmış,kemikleri sayılıyor, kuyruk sallıyor sana,korka korka geliyor. Sonra güvendikçe sana özgüveni geliyor,yemek yemeye başlıyor,su içmeye başliyor,oyunlar oynamaya. İşte bunu görmek,kendimi iyi hissettiğim,gerçek anlamda az anlardan biridir. Bakma,sevme ,ama zarar verme.

Küçüklükten beri hayvanlarla iç içe büyüdüm, annemle bakmaya çalıştığımız engelli olan olmayan bir sürü canli var. Elimden gelse ,umarım gelir daha fazlasına bakarım. Onlarla.kurulan iletişim o kadar özel ki. Hiçbirinden tek bir kötü şey görmedim. Travmalı çok geldi, tek istedikleri sevgi.