Bir yara var içimde dokunduğumda beni acıtan, Görmezden geldiğimde sızlayarak kendini hatırlatan .....var işte neylersin..

İnsan bazen kendisiyle aynı şehirde yaşamak istiyor...

Kalbim ağrıyor, canım yanıyor, gönlüm kırık. Sen nasılsın bilmiyorum ama ben iyi bakamadım kendime . . . ALLAH'a emanetim . . . hoşça bak zatına...

Yoruldum, çok yoruldum. Uzanıp ıssız bir mezara, dinlenesim var..

"İnsan denizsiz bir şehirde nasıl boğulur ki?"

Şu gönlümün bir umudu; gözlerimin yaşındadır..

"Maziye karışmış, sararan günleri andım."