(devam) saiklerle meşrulaştırmak, başkalarını ötekileştirmek ne acı. Batı dünyası iki yüzlülüğünü ve samimiyetsizliğini göstermeye devam ediyor. Şaşılacak bir durum var mı? Bence yok...

Ukrayna'nın Rusya tarafından işgali, başka bir gerçeği gözler önüne serdi. Beyinlerde ve hafızalarda "medeniyet çatışması" hala devam ediyor. Ukrayna işgali, ırkçılığın gün yüzüne çıktığı bir gelişme oldu. Ukrayna'da ölenleri, sarı saçlı ve mavi gözlü olarak niteleyip başka ölümleri kültürel ve dini

Tıpkı insan kaynakları ifadesinde insanın bir değer değil tüketilebilecek bir kaynak olarak görülmesi gibi. Hocam'ın çalışması bu düşünceleri getirdi aklıma. Bu düşüncelerimi bir yazıya dökme konusunda motive etti, geliştirecğim, kendisine teşekkür ederim.

Başka bir ifadeyle mekan ile zamanın sıkışması, tıpkı mekanik saatin hayatımıza girmesiyle hayatımızda yaşanan değişimler gibi (yazıya referansla). Bu sıkışmışlık, insanı-çalışanı daha fazla meta haline getirdi.Pandemi ile bitmek tükenmeyen çalışma saatleri/performans beklentisi bunu görünür kıldı.

Emre Hocam'ın "Modernliğin İkircikli Serüveni" çalışmasını herkesin okumasını tavsiye ederim. Covid-19 pandemisi, Emre Hocam'ın yazısında ifade ettiği "modernliğin sapmaları"nın başka bir boyutunu ortaya koydu: Marx'ın ifadesiyle mekanın zamanla yok edilmesi...

Heraklitos'dan bir söz paylaşmak istiyorum: Mutluyken söz vermeyin, kızgınken yanıt vermeyin, üzgünken karar vermeyin...

Sevgili Dostum, Kıymetli Hocam, kalemine sağlık. Bu modern/post-modern zamanlarda, en çok ihtiyaç duyduğumuz, bize bizi hatırlatan şey: Selamlaşmak, selamlarımla...