Bî-mekânım bu cihanda,
Menzilim durağım orda.
Sultanım tac ile tahtım,
Hulle ve Burağ'ım orda.

Eyyüb'üm, bu sabrı buldum,
Circis'im bin kez öldüm.
Ben bu mülke yalnız geldim,
Bütünüyle azığım orda.

Yusuf'um, pazara geldim.
Mansur'um, bu dâra geldim,
Arslanım, şikâra geldim,
Velâkin yatağım orda.

Bülbülüm, işte öte geldim,
Dilde menşûr tuta geldim.
Burda miskimi sata geldim,
Geyiğim, otlağım orda.

Kim ne bile ne kuşum ben?
Şu ay yüze yaklaşam ben.
Ezelîden sarhoşum ben,
İçmişim, ayağım orda.

Deliyim, öğüt tutmazam,
Değme yere ben gitmezem.
İşbu sözü işitmezem,
Varsaydım ki kulağım orda.

Sır sözü aşikâr olmaz
Orda ateş yanar belirmez.
Gece gündüz yanar sönnmez,
Bu benim ışığım orda.

Ben bu mülke talim kıldım,
Hem yedi kez cevlan vurdum
Muhammed nurunu gördüm,
Bu benim mekânım orda.

Yunus bu düşünceye daldı,
Hep cihanı ardına saldı.
Vallahi hoş lezzet aldı,
Tatmışım aklım orda.

Bî-mekânım Bu Cihânda Şiiri aslı (Eski Türkçesi)

Bî-mekânam bu cihânda menzilüm turagum anda
Sultânam tâcıla tahtum Hulle vü Burâg'um anda

Eyyûb'am bu sabrı buldum Cercîs'em bin kezin öldüm
Ben bu mülke tenhâ geldüm be-külli yaragum anda

Yûsuf'am bâzâra geldüm Mansûr'am bu dâra geldüm
Arslanam şikâra geldüm velâkin yatagum anda

Bülbülem uş öte geldüm dilde menşûr tuta geldüm
Bunda müşküm sata geldüm geyigem otlagum anda

Kim ne bile ne kuşam ben şol ay yüze tutaşam ben
Ezelîden serhoşam ben içmişem ayagum anda

Delüyem pendi tutmazam degme yire ben gitmezem
İş bu sözi işitmezem tutmışam kulagum anda

Sır sözi eşkere olmaz anda od yanar belürmez
Dün ü gün yanar söyünmez bu benüm çerâgum anda

Ben bu mülke ta‘lîm kıldum hem yidi kez cevlân urdum
Muhammed nûrını gördüm bu benüm mekânum anda

Yûnus bu fikrete taldı hep cihânı arda saldı
Va'llâhi hoş lezzet aldı tatmışam dimâgum anda

Şiirdeki bazı kelimelerin anlamları

(1) Be-küllî: Bütünüyle.
(2) Şikâr: Av.
(3) Menşûr(a): Yayılmış, açılmış, neşr olunmuş, yayımlanmış, ferman.
(4) Müşk(f): Misk.
(5) Tutaş(t): Yakın, yaklaşmış.
(6) Pend: (Farsça) Öğüt, nasîhat
(7) Çerâg/çerâk/çırak(f): Fitil, ışık, mum, kandîl, çıra.
(8) Cevelân/Cevlân(a): Gezinme, dolaşma, dolanma

Yunus Emre kimdir?

Yunus Emre, 1240-1321 yıllarında Anadolu'da yaşamış, büyük mutasavvıf, halk ozanı, düşünür. Şiirleri, sözleri, dili, felsefesi ve hayata dair bakışı ve duruşu ile sadece yaşadığı topluma ve coğrafyaya değil, tüm insanlığa çığır açan, yol gösteren büyük ozan ve düşünürdür.

 Yunus Emre'nin diğer şiirleri de ilginizi çekebilir
      Göz atmak için tıklayın

Bu sayfayı beğendiyseniz, lütfen yorum yapmayı ve çevrenizle paylaşmayı unutmayın.

Etiketler: Yunus Emre Şiirleri, Bî-mekânım bu cihânda şiiri, Yunus'un en güzel şiirleri, Yunus Emre en sevilen şiirleri, Yunus Emre hayatı Yunus Emre eserleri, Kısaca Yunus Emre kimdir?, Yunus Emre Sözleri, Tasavvuf şiirleri, Sufi şiirleri, Aşk Şiirleri, Yalnızlık Şiirleri

 Okuryazar'ı keşfedin!

Okuryazar'a üye olup, daha fazla özellikten tamamen ücretsiz olarak yararlanabilirsiniz. Dilerseniz, kendinize köşe açabilir, anlık ileti paylaşabilir, yazılar kısmında ilgilendiğiniz konularda içerikler yazabilirsiniz.