Bir kez yüzün gören senin Ömrünce hiç unutmaya, Tesbîhi sensin dilinde, Gayrı nesne söylemeye

Tâat eden zâhide Nazarın erer ise, Unuta tesbihini, O mihrâba secde etmeye.

Ağzına şeker alırken Gözü sana takılan, Unuta şekerini, Gayrı çiğneyip de yutmaya.

Görse yüzün nurunun Parladığını gelip Ayın on dördü gecesi Senden ders etmeye

Ben seni sevdiğim için, Bedel derler ise, İki cîhân mülkün verem, Daha bahası yetmeye.

İki cihan dopdolu Bağ ve bostân olursa, Senin kokundan güzel gül Bostan içinde bitmeye.

Gül ve reyhânın kokusu Aşık ile mâşuktur, Âşık olanın maşûku, Hiç gözünden gitmeye.

İsrâfil sûru vuracak, Mahlûkat ayağa kalkacak, Senin sesinden gayrı Kulağım ses işitmeye.

Zühre gökten inerek, Sazın dile getirirse, Aşığın işreti sensiz Gözü o yana gitmeye.

Neyder aşık hânümânı, Sensiz cân ve cihânı, İki cihan feda sana, Kimse ümit tutmaya.

Sekiz cennet Hûrîsi Bezenip gelse bile, Senin sevginden başka Gönlüm kabul etmeye.

Bu dünyada ne ola ki, Ahirette o olmaya Hûri ile Gılmân gelecek Aşık elin uzatmaya

Yûnus seni seveli, Müjdeler oldu canına, Her dem yeni dirliktedir Hiç ömrünü eskitmeye.

Bir Kez Yüzünü Gören Senin Ömrünce Hiç Unutmaya Şiiri Eski Türkçesi

Bir kez yüzün gören senün ‘ömrince hîç unutmaya Tesbîhi sensin dilinde ayruk nesne eyitmeye

Tâ‘atuna turan zâhid nazaruna irerise Tesbîhini unıdup ol ayruk secde de itmeye

Agzına şekker aluban gözleri sana tuş olan Unıda şekkerini ayruk çeyneyüben yutmaya

Görse yüzün nûrınun balkıdugını gelüp Ayun on dördi gicesi senden sebak itmeye

Ben seni sevdügüm içün eger bahâ dirlerise İki cihân milkin virem dahı bahâsı yitmeye

İki cihân toptolu bâg u bostân olurısa Senün kokundan eyü gül bostân içinde bitmeye

Gül ü reyhânun kokusı ‘âşıkıla ma‘şûkadur ‘Âşık olanun ma‘şûkı hergiz öginden gitmeye

İsrâfil sûrın urıcak mahlûkât turugelicek Senün ününden artuk hîç kulagum işitmeye

Zühre yire inübeni sazın nüvaht eylerise ‘Âşıkun ‘işreti sensüz gözi ol yana gitmeye

N'ider ‘âşık hânumânı sensüz cihânı yâ cânı İki cihân fidâ sana kimsene gümân dutmaya

Sekiz Uçmagun Hûrîsi eger bezenüp geleler Senün sevgünden özgeyi gönlüm hîç kabûl itmeye

Bu dünyede ne ola kim âhiretde ol olmaya Hûrıla Gılmân gelicek ‘âşık elin uzatmaya

Yûnus seni seveliden beşâret oldı cânına Her dem yeni dirlikdedür hergiz ‘ömrin eskitmeye

Yunus Emre kimdir?

Yunus Emre, 1240-1321 yıllarında Anadolu'da yaşamış, büyük mutasavvıf, halk ozanı, düşünür. Şiirleri, sözleri, dili, felsefesi ve hayata dair bakışı ve duruşu ile sadece yaşadığı topluma ve coğrafyaya değil, tüm insanlığa çığır açan, yol gösteren büyük ozan ve düşünürdür.

 Yunus Emre'nin diğer şiirleri de ilginizi çekebilir
      Yunus'un köşesine göz atmak için tıklayın

Bu sayfayı beğendiyseniz, lütfen yorum yapmayı ve çevrenizle paylaşmayı unutmayın.

Etiketler: Yunus Emre Şiirleri, Bir Kez Yüzünü Gören Senin Ömrünce Hiç Unutmaya şiiri, Yunus'un en güzel şiirleri, Yunus Emre en sevilen şiirleri, Yunus Emre Hayatı, Yunus Emre Eserleri, Kısaca Yunus Emre kimdir?, Yunus Emre Sözleri, Tasavvuf şiirleri, Sufi şiirleri, Tanrı sevgisi, İlahi Aşk Şiirleri, Aşk Şiirleri

 Okuryazar'ı keşfedin!

Okuryazar'a üye olup, daha fazla özellikten tamamen ücretsiz olarak yararlanabilirsiniz. Dilerseniz, kendinize köşe açabilir, anlık ileti paylaşabilir, yazılar kısmında ilgilendiğiniz konularda içerikler yazabilirsiniz.