"Yeraltından Notlar"ı okuyorum da başlar çok dağınık zihnimde. Devam etmeli miyim? Yoksa daha çok odaklanabileceğim bir zamana mı ertelemliyim..

Kitaplara sığınıyor insan. Boş zihinlerden, düşünenlere sığınıyor. Ve ne yazık ki sayfa kapandığı an, gerçek dünyanın hüznü çöküyor fikrime..

"Seninle konuşurken Sitare, Aklıma yıldızlar dökülüyor.."

21.Yüzyıl..modernite.. anlamıyorum zaman ilerlerken neden geriliyor insanoğlu!?

Bu gün toplumca geldiğimiz acı noktayı kendi penceremden seyrettim bir kez daha.. Bir kadın güneş battıktan sonra vatanında rahat rahat dolaşamıyor. Çocukluğum geldi aklıma akşam çıkar parkta gezerdik. Mutlulukları da katletti o caniler. Güzel meleklerle beraber.

Hayallerimle yaşadım, her hayat tokadında.. Ve bu inanılmaz bir başkaldırıydı hayata.👈

Akşamlar.. Ya batmasaydı güneş? Boğulurdu geceyi bekleyenler. Boğulurdu gündüzü sevenler. Gece güzelliğini gündüzün hengamesine, gündüz de gecenin ağırlığına borçlu güzelliğini.. Düşünmek için gece geceyi düşünmeye feda edecek şeyler yaşamak için gündüz var. İyi ki günler sonlu iyi ki dünya sonlu..