Söyle Sen alevi gamsız tarifsiz duman Gün nasıl böylesine ansızın başlar Benden başkasının Uyanırım sandığın tüm sabahlar ... Ben öyle senin gibi göz kapaklarımı Her açıp kapadığımda Milyonlarca meleği taşıramıyorum gözlerimden Öyle oluverseydi Sükûn oluverirdi Elbet ruhuma işleyecekleri ... Sancısını ve sanrısını atomlarıma işleyen bir delilik Bir deli katılık hali Bende teslimiyet Özlemi Gidermiyor ... Avratotlarından da sakınıyorum Mor ve temiz bir ölüm saklı Görüyorum Bu adamlar bu kadınlar kadar da canavar ... Hani ruhumuzda O alaz yalnız O derin cehennem çukurlarını örten Denizler kadar serin kumlarımız var ya Yaşamın dalgalarıyla barışık ... Üzülme Benim yaprak dökme mevsimi gelmiş meşeden yok Hanidir farkım Akışında zamanlar ve iklimler Elbet damarlarına kızılca sular yürüyecek parmaklarımın Elbet dallarımda patlayacak sarı mor Beklemek bunları değil Alışmak bu çıplak Bu nicedir halime ... Tüm kaslarımı gerdim Tüm alyuvarlarımı çökelttim Sen saçlarını aman aman açma Rüzgâr şaşırıyor sahi Kime neye dönüp dolanacağına ... Geçerliliğini bende taşıyan bu evren tasavvuru Aklımdan çıkmasınlar diye Ayaklarından çek ruhumu Ben kül demeden de çıkma Balkan gülü Ayrıklar ayarsız sarmasın göğsümü