Hayatım hep iki kademeden oluştu bu yaşıma kadar. Başlangıçlarım ve bu başlangıçların sonları. Her insan böyledir zannımca fakat bir sona gelmeyi insan içinde bu kadar net hissedebilir mi? Ben hissediyorum. Bir şeylerin sonuna geliyorum. Başlamadığım şeyler de var hayatımda tabii. Hiç kapağını açmadığım kitaplar, fragmanını bile izlemediğim filmler ve hatta açmaya bile tenezzül etmediğim ya da açamadığım sohbetler; konuşmalar. Göz teması kuramadığım insanlar, kaçtığım kucaklaşmalar ve edemediğim telefonlar. Sesini duyamadığım insanlar var hayatımda. Hangi biri için geç kaldım? Bilmiyorum. Şu gencecik yaşımda bak şuan bir saniye daha kaydı, bir dakika daha ilerledi ve belki o bir dakika bir saate evrildi. Neye başladım, ne bitti hayatımda? Bilmiyorum. Kafam çok karışık. Yepyeni başlangıçlar yapmak istiyorum. Yeni insanlar tanımak istiyorum. Hiçbiri için geç değil ama ben neden çok geç kalmış hissediyorum? Çok geç kalmışım gibi. Hiçbir şeye yetişemiyormuşum gibi geliyor bazen. Ben mi çok hızlı yaşıyorum? Dünya mı çok hızlı dönüyor? Ne derdi var insanla? Gündüz ne ara gece oldu da güneş batıyor? Bakınız yine güneş doğuyor. Etraf yine kasımpatı kokuyor, daha dün başımızın iki katı kadar şapkalarla denize girmek için sahile yürüyorduk. Yarın kar düşecek, sonra yine etraf polen dolacak, çiçekler açacak... Peki söyle neye başladın bu zaman aralığında? Yaptığın başlangıcın sonu geldi mi söyle bana? Dünya kimseyi beklemiyor dönmek için. Senin yaptığın, yarım bıraktığın, bitirdiğin iş onun umurunda değil. Doğabilirsin, ölebilirsin ama yaşamak senin elinde. Söyle bana bugün neye başladın? Ya da neye başlayamadın? Elin neye gitmedi? Neyi yapmayı ihmal ettin? Belki ilaçlarını içmedin, belki de ödevini bitirmedin, yemeğin altını kapattın mı? O mesajı yazabildin mi? O telefonu açabildin mi? O kollarını açmaya koşup sarılabildin mi? O gülümsemeye karşılık verebildin mi? Biriyle konuşabilmek uğruna hastalandın mı? Sana uzatılan eli tutabildin mi? Seni seviyorum diyebildin mi? Sevdiğini kendine itiraf edebildin mi? Tanımadığın insanların yüzlerinde görmek istediğin insanın yüzünü görüp dönüp bir kez daha baktın mı bugün? Gecenin bir yarısı yatağına oturup hüngür hüngür ağladın mı neden gördüm diye? Anneni özlemedin mi mesela? Hangisinin sonunu getirebildin? Hayat kısa biliyorum, birkaç dakika sonranın da garantisi yok. O yüzden başla, başlamaktan korkma. Sonu kötü mü bitecek? Bitsin. Sonu seni üzecek mi? Üzsün. "Ben bunu yaptım, ben buna başladım" de. "Ben bunu bitirdim, kötü bitti, batırdım ama bitirdim." de. Her bitiş bir başlangıçtır diye felsefe yapamam. Ama bazı bitişlerin ardında başka kapılar vardır ve ademoğlunun bu kapıları bulması gerekir. Bugün neye başladın? Bugün neyi bitirdin? Sona geldiğini hissettin mi? Sana bahşedilen kapıyı buldun mu ve açabildin mi?