Ey gönül! Onun sokağında kime sorayım ki yar nerededir? Şukufe açmış bir bahçede kim sorar ki bahar nerededir? Kabe’nin örtüsü ve resmi bizim şevkimizin gayesi değildir. Daha yüksek bir kıble edinmişiz ki o kıblemiz nerededir? Ey sevgili! Sessiz aşkın sesi daha güzeldir. Yoldaş olan perdedar yar nerededir? Ey rabbim! Çıkamaz oldum çukurdan ve artık akşamdır. O yol gösterici nereye gitti ve o mihriban nerededir? Hiç kimse sormuyor ve gördüğümüz sitem kafidir. Derdimizi anlatan o yol gösterici şimdi nerededir? Bu akşamki çengler gönlümüzdeki şarkıdan uzaktır. Gece vakti bizi uyandıran o güzel şarkı nerededir? Mutluluğun zevki için şarap ve saki birer bahanedir. Ne yazık! O geçmiş gençlik şimdi nerededir? Bir gece yüzündeki ışık parıldar, Ama bekleyiş penceresindeki o göz nerededir? Binlerce yiğidin kanını yere döktü. Ey Saye! Nehrin kenarındaki hayhuy nerededir? Huşeng İbtihac چشمی کنار پنچرۀ انتظار ای دل، به کوی او ز که پرسم که یار کو در باغ شکوفه، که پرسد بهار کو نقش و نگار کعبه نه مقصود شوق ماست نقشی بلندتر زده ایم، آن نگار کو جانا، نوای عشق خموشانه خوشتراست آن آشنای ره که بود پرده دار کو ماندم درین نشیب و شب آمد، خدای را آن راهبر کجا شد و آن راهوار کو ای بس ستم که بر سر ما رفت و کس نگفت آن پیک ره شناس جکایت گزار کو چنگی به دل نمی زند امشب سرود ما آن خوش ترانه چنگی شب زنده دار کو ذوق نشاط را می و ساقی بهانه بود افسوس، آن جوانی شادگسار کو یک شب چراغ روی تو روشن شود، ولی چشمی کنار پنچرۀ انتظار کو خون هزار سرو دلاور به خاک ریخت ای سایه! های های لب جویبار کو هوشنگ ابتهاج