BOŞ KOVAN Bir hayal mi acaba, hayatın kendisi? Yoksa bu hayat bir han, biz yolcu muyuz? Bu handan kimler geldi, kimler geçti, baktın mı? Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Hayat insanı yoruyor, vuruyor kimi zaman, Rüzgâr olup savuruyor bir oraya, bir buraya Kuruyoruz bir hayal, gerçekleştirmeye gayret, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Umut olmazsa bu hayatta, yolculuk boşadır, Yeşertmek istersen umudu, alın teriyle sulayacaksın, Alın teri damlamazsa, o umut ölü doğmuştur bilesin, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Kendi için yaşayanlar, boş bir kovana benzer, Sanırlar ki dünya, kendi etrafında döner de döner, Boş kovanda dönüp, sarhoşça yere düşen kendisidir, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Çık artık kovanından, bak aleme, bak insanlara, Ömrün geçiyor beyhude, kovanında bal yok, bomboş, Bu ne gayesiz bir hayattır kovanlı, bir gaye edin artık, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Her mahlukun bir gayesi vardır şu fani dünyada, Her bir gaye, bir başka mahluka can olur döner, Zincirleme bu düzende, varlıklar birbirine muhtaç, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Güzel işlerdir kovanın balı, arısı da sen ol, Çiçekler açsın gönlünde, bal olsun kovanında, Kovanın boş kalmasın, çiçek çiçek dolaş, yorul, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Boş gözlerle bakma aleme, görmeyi öğren artık, Nice nimetler var önünde, her bir nimet sana gaye, Bir gülüş, sevgiye adanmış dokunuşlar, kovanına bal olsun, Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? *** Ağlayanla ağlayıp, gülenle güldün mü hiç? Dertlinin dostu olup, kovanına bal yaptın mı? Ağlayanın gözyaşını silip, çiçek olup açtın mı hiç? Bakıp ibret aldın mı, geldinse bu fani yolculuk nereye? ***