Sözlerim yön değiştiren nehirler gibidir İmansız ruhları yıkar da geçer Kin ve öfke göç tutar Yüzümün sahrasında Üzümü iyi eden güneşler sayın siz Hüznü alıkoyan sesimi Unutulmasın İbrahim’den önce kovulan Bendim Keşmir’den Kılık değiştiren remizler karıştı Tanrı sözlerine Hani yıldızlar çekse ellerini aklımızdan Beyaz ipeklere sarılı kundağından çıkacak Keten yazgılı düşlerimiz Ölüler topraktan kalksın Dirilen karanlık ve ateşler de Zamanın yedi tokmaklı kapısına Çarpıp yarılsın umutlarımız Kelebekler de kırılıp dağılsın Dökülsün dudaklarımıza Yani diyorum ki Bulutun arkasına saklanan Yağmur ile sınanır Istırabın karanlık sularıyla boğuşur Söğüt çırpısı gibi Sessizce durup bekleyenlerin Kabuğu sevimsiz ruhları solar Taşlara oyulmuş gözlerim var Çıplak gizemlere çevrili Güneş battığı yerden bir kez doğmadı bilen kalbim Sonsuz kere olmasa da olacak yine sabahlar Diye pervasızca direten dahi benim Her sabah oluşunda Algımıza tutunan tortu Ağzında suları kabaran Ay soluklu bir yaşam sürüyor Ak alnımıza Yazgısı kararırken Dolunaya sevinen İt sürüsünden ne farkı var Dilinin batınında Sefih güneşler saklayanların Bırakın o zaman Göz kapaklarımızı çekip alsın hariciler Gözlerimiz Arzunun kamçılanan bedeninde Çıldıran renklerle uzlaşsın Ve böylece Uslansın göğsümüzün çakalları