Dostoyevski'nin yüzyıllar önce yazdığı 'Budala' isimli romanında yer alan bazı ifadeler, günümüz toplumuna ayna tutuyor. Yazar, romanda "Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor" diyor. Öte yandan, iyilik isteyenlerin, insanların bin yıl sonraki geleceğini bile kendilerine dert edindiğini belirtiyor. Günümüzde, yüzeysellik ne yazık ki norm hâline geldi. İnsanların büyük bir kısmı, zihinlerini işgal eden derin meselelere sahip değil. Gerçekten düşünebilen ve düşündüğünü etkili şekilde aktarabilen kişiler azınlıkta. Bu iki zıt kutbun birbirleriyle etkili iletişim kurmaları oldukça zor; çünkü yüzeydekiler, bilgili ve duyarlı insanlarla sohbet edebilecek bir derinliğe sahip değil. Üstelik günümüzde bilgi ve erdem gibi kavramların da değeri bilinmiyor. Kimse bir şey düşünmediği gibi, kimse de bir şey üretmiyor. Tüketim odaklı bir toplumda, sığ zihin yapılarına sahip insanların sayısı gitgide artıyor. Bu kategoride olmayan azınlık kesim, kendilerini bu devre ait hissetmedikleri için "az ve öz insan" mantığından hareketle yaşamlarına devam ediyor. Bu derin düşünebilen insanlar, seçilmiş ve kaliteli bir yalnızlığın keyfini sürüyorlar. Yine de böyle insanlara denk gelmek mümkün. İyilik isteyen, bilgili ve çevresine karşı duyarlı insanlarla karşılaştığınızda hayata dair motivasyonunuz artıyor. Ender rastlanan bu insanlar, toplumsal bir sorunu, hayvan haklarını ya da bir orman yangınını, özel hayatlarındaki kalp kırıklıklarından daha üstün tutuyorlar. Hayatınızın bir döneminde bile olsa böyle insanlardan birine denk geldiyseniz, şanslısınız demektir. Modern çağın yüzeyselliği ve çıkarcılığı karşısında bu insanlar sadece tek bir kişi için değil, aynı zamanda tüm insanlık için bir umut kaynağıdır.