Eğitim insan hayatının en önemli unsurlarından biridir. İnsan doğumundan ölümüne kadar hep bir eğitimin içindedir. Yaşama gözlerimizi açtığımız andan itibaren başlar eğitimimiz. İlk, ağlamayı öğreniriz mesela.. Ağlayarak derdimizi anlatmayı, bizi susturmaya çalışan insanları görünce yalnız olmadığımızı ve güvenmeyi öğreniriz. Zamanla, yaşam belirtisi olan tüm hisleri, duyguları öğrenir, kendimizi bir birey olarak topluma hazırlarız. Eğitilmemizde ilk anne ve babamızın etkili olduğunu bilir, onların nasihatleriyle karakterimize şekil vermeye başlarız. Allah’ın hepimize lûtfettiği akıl doğrultusunda, nelerin yanlış, nelerin doğru olduğunu öğrenir hayatımıza ona göre yön veririz. Bu şekilde hayat yolculuğunda ilerlerken özgür irademizi kullanarak seçimler yapmaya başlarız. Yaptığımız seçimler bizi sorumluluk sahibi, dürüst, sözüne güvenilen, sevgi ve saygı dolu, alçakgönüllü, emaneti zayi etmeyen, yetimin hakkını gözetip koruyan, kısacası iyi karakterli bir insan yapabileceği gibi tam tersine karaktersiz bir insanda yapabilir. Hayatın bize neler göstereceğini, ne tür olaylar yaşayıp bunlardan ne şekilde ders alacağımızı elbette bilemeyiz. Fakat yaşadığımız çevre, içinde bulunduğumuz sosyal ortamlar, muhatapta olduğumuz insanlar ilerde göreceğimiz günler üzerinde önemli bir etken oluşturur. Bu durum kişiliğimize yön verirken bazen olumlu, bazen de olumsuz etkiler bırakır. Bu sebepledir ki insanlar bulundukları ortamlara dikkat etmek, görüşüp konuştuklarına karşı anlayışlı olup anlaşılmak zorundadırlar. İnsanoğlu karakterini oluştururken dener, yanılır, kimi zaman acı çeker ama sonunda nasıl bir karaktere sahip olmak istiyorsa kendini o tarafa yönlendirir. Karakterini sağlam temellere oturtan bir insan, eğitimine de son derece önem verir. Eğitimsiz bir yaşamın, insanı körelteceğini, olumsuz yönde değiştireceğini bilir. Boş uğraşlardan ziyade, ’neler yaparak kendimi geliştirebilirim’ arayışına girer. Kitap okumayı hobi olarak değil de zaruri bir ihtiyaç olarak görür. Ne olursa olsun kişiliğinden asla taviz vermez, eğitimli olduğunu her yerde belli eder. Her insanın hayata bakışı, dünya görüşü farklıdır. Kimine göre doğru kabul edilen bir anlayış, kimilerine göre yanlış görülebilir. Aldığı eğitimleri nefsini terbiye etmesinde kullanmamış olacak ki, kimi insanlarda menfaat ilişkilerine dayalı bir yaşam sürer. Karakterini bulunduğu ortamın şartlarına göre şekillendirmekten çekinmez. Meşhur bir hikâye vardır hani. Geçmişten beri anlatıla gelir; Padişah vezirine sormuş: - Eğitim mi önemlidir karakter mi? Vezir düşünmeden cevap vermiş: - Karakter padişahım. Vezirinden bunu ispatlamasını isteyen padişah, memleketin her yerine tellallar çağırmış: “Duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın”.. Vezir en iyi hayvan eğiticisini padişahın huzuruna çıkartmış. Padişah hayvan eğiticisine sormuş: - Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin? - 6 ayda öğretirim padişahım… 6 ayın sonunda saray erkânı toplanmış. Eğitilen kedi elinde tepsi servis yaparken, padişah vezirine tekrar sormuş: - Vezir! Eğitim mi önemlidir karakter mi? Vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce, cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Bunu gören kedi, tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. Tabi 6 aylık eğitim de boşa gitmiş. Vezir cevap vermiş: - Karakter önemlidir padişahım, bu da ispatıydı…. Karakterini menfaati uğrunda harcayan, dünyalık bir fırsat ele geçirince, aldığı tüm eğitimleri bir kenara iten insanlardan olmayı Allah muhafaza buyursun...