Aylardır gözümüzün önünde bir soykırım yaşanıyor. Yaşamadıkları zulüm, çekmedikleri acı kalmadı.. Evet dünyanın her yerinde halklar sokaklara döküldü; protestolar, eylemler mitingler.. yapılabilecek olan her şeyi yaptığımızı düşündük. Sosyal medyada kınadık bizler de tıpkı yetkisi olup da kullanmayanlar gibi.. Meydanlara çıktık, mitingler yaptık. Yetkililere seslendik harekete geçsinler diye ama yetkililer de en küçük bir yaptırım bile uygulamayıp Arap ülkelerine seslendi.. Boykot dedik, çok sürmedi. Alıştığımız lüksümüzden vazgecemedik. Bir içecekten, bir deterjandan feragat edemedik.. Eylemler yapıldı ama Erbakan Hoca'nın anlattığı, Zeki Müren'in askerliğindeki 'kahrol düşman al sana bombe ' demesinden öteye geçemedi. Bırak İsrail'i, kendi hukumetimizin bile ruhu duymadı. Bir yanda film izler gibi izledik kan kokulu vahşeti.. ama burnumuz koku bile almadı. Rahmetli Haniye'nin şehit edildiği gün ailecek önceden planlanmış pikniğimiz vardı. Şehit haberi olunca babam şehidimiz var diyerek gitmek istemedi. Sonra sordum kendime günlerce "GAZZE HAYATIMIZDA NE DEĞİŞTİRDİ?" Bir vekilin paylaşımındaki gibi Her birimizin önce kendine, sonra da hep birlikte ve en yüksek tonda iktidar sahiplerine sorması gereken soru şudur: “Bu dünyada olup bitenlerin Olup bitmemiş olması için Ne yapıyorsun?” Toplumu eleştirmeden önce kendime batırdım çuvaldızı.. Evet hayatımız bir şekilde aynı akışına devam ediyor. Bazen gülerken yüzümün tekrar soluşu, yemek yerken boğazıma dizilişi veya başıma gelen herhangi bir şeyden şikayet edecek olsam, tekrar geri şükredişim.. çok zorunlu kalmadıkça hiçbir düğüne gitmeyişim.. Ezgiden başka müzik dinlemeyişim, paylaşımlarımın hepsinin onların sesi olmaya çalışmak ve elimden geldiğince duyurmak, Siyonizm'in hem Filistin hem ülkemiz üzerindeki planlarını anlatmak anlamayanlara Daha da inatla.. İbadetlerimi daha da düzenlemeliydim Daha çok okumalı daha çok bilgi sahibi olmalıydım. Daha çok duyurmalıydım seslerini tüm mazlumların. Daha çok anlatmalıydım çocuklarıma, gençlere.. Hayatımızda eğlence adına, eylem adına, sıradanlaşmış ibadetler adına, bildiğimiz tüm yanlışları değiştirmeli, daha çok sorgulamalı, daha çok okumalı, daha çok çalışmalıydık. Toplum olarak en azından gerçek manada yanlarında olduğumuzu göstermek adına eğlencelerimize düğünlerimize biraz daha çeki düzen vermeli, soykırıma destek olan tüm maddi boykotu uygulamalı, ve ülke olarak ne kadar yanlarında olduğumuzu sorgulamalı, bu düzeni değiştirmek için siyonist ve emperyalist planlara karşı daha çok direniş göstermeliyiz. Yoksa hikmetle öğrenmeyi beceremeyenlerin, musibetle öğrenmek zorunda kaldığı bir coğrafya olarak anılacağız..