Kedi gölgesinden korkan deli Ürkek ve şaibeli Karanlığı pek sever, gündüzler çuvala girsin. Şehrin tüm duvarlarını bir oturuşta söyledi, Zira hepsinin ardında yarım kalan resimlerim vardır dedi. Sıska ve endişeli Ayakları bir ileri gider, iki geri Elinden piposu düşmez Gömleği hep delikli Dikiş dikmeyi bilseydi eğer, önce paçalarını dikerdi. Susarken bile konuşur, Hiç olmadı aklından bir türkü uydurur Her sokak karış karış ezberindedir Ancak gün doğduğunda kaybolur Çünkü kendi gölgesinden korkan deli Ürkek ve şaibeli