- Yazar: Ruh-ı Mücerret
- Kategori: Deneme
- Bu yazı Okuryazar’a 4 saat önce eklendi ve şu anda 0 Yorum bulunmaktadır.
- Gösterim: 5
Huzurun Çığlığı
Ruhum kendi kendine başbaşa kalmak istiyor, biliyorum ve bunu anlıyorum. Daha doğrusu herkes için makul görüyorum. Sonuçta insan bazenleri kendi kendine yetip, vaktini bir şekilde geçirmeli, her zaman birilerine ihtiyaç duyulması insanın belli bir oranda olan acizliğini simgeler. Bu durumda karşıma bir kavram çıkıyor, yalnızlığın sessizliği.
Kalabalık bir ortamda yalnız kaldığımda, etrafımda ilginç bir sessizlik duyarım. Evet, aslında "Sessizliği duymak" deyimi biraz tuhaf. Ancak bu onu gerçeklikten alıkoymuyor. Peşinden içime gelen bir ürperti, tüylerimi diken diken etmesini biliyor. İçimi bir nevi huzur ile kaplıyor ancak normalde yaşayacağım "Huzur" hissinden çok daha farklı bir his, her yerde bulamayacağım türden bir his. Bir şekilde içime dokunuyor. Kalbimi etkileyip, zihnimi kilitliyor. Öyle ki bu hissi farklı yerlerde zaman zaman aradım, ancak yalnız olmanın sonucunda gelen sesi bulamadım ki huzurunu bulabileyim.
Tabii insan, bahsettiğim huzuru bulabilmek için sürekli yalnız kalmak istiyor. O hisse tekrar ve tekrar erişebilmek, kendi ruhunda duyabilmek istiyor. Anlaşılır bir şey, sonuçta tarifi bile zor olan bir meseleyi, bilhassa bahsettiğim hissin farklı olmasından kaynaklanan bir meseleyi insan sürekli arzulayabiliyor. Tabii olayın birde görünmeyen ve bir o kadarda görünmek istemeyen, gözlerden ırak bir tarafı var.
Dediğim gibi insan sürekli böyle bir hissi kullanmak isteyebilir, sonuçta öyle varlıklarız. Bu konuda birazda ünlü düşünürlerin sözlerine bakmak lazım. Yazarlar, filozoflar, düşünürler bu konuyu kendilerince dile getirmeye çalışmışlar. En basitinden Yaşar Kemalin genç yaşlarında kaleme aldığı Yalnızlık şiiri bu konuya bir örnek. Veyahut bazı düşünürlerin "Yalnızlığınızı korumalısınız, kendi kendinize yetmeyi bilmelisiniz" gibi düşünceleri de ön plana çıkabiliyor. Şunu anlıyorum ki yalnızlık dediğimiz olay, insanlar için mühim bir mesele. Ancak içimizde ki o arzuyu -yalnızlık arzusunu-, o doyumsuzluğu kontrol etmek yine biz insanoğluna düşüyor.
-Yalnızlık huzuru getirir. Eğer "Yalnız kalmayı" abartırsanız, işte o zaman huzur beraberinde kendi çığlığını da getirir..
Youtube Kanalım için profilime bakabilirsiniz..
Beğen, Paylaş ve Yorum Yap
Diğer sosyal mecralarda da paylaşmayı sakın unutma :)
...