Konu bu kadar basit olmasa da özetle; Şevki Yılmaz hayranı olup Erbakan ın partisinde siyaset yapanlar, ayrılarak Erdoğan’ın partisine gittiler. Sağdılar ve sığdılar, bizden kopup merkez sağa sığındılar. ABD'nin kendilerine biçtiği elbiseye sığdılar. Hocanın israrla “ne sağcı ne solcu olduklarına” ilişkin felsefesine rağmen işlerine geldiğinde sağı din sosuyla soslatıp halka ikram ettiler. Başkanlık sistemi yüzde elli artı biri zorunlu kıldı. Sağdan soldan müttefik buldular. Peri’nçek’i vaftiz ettiler Bahçeli’ye günah çıkarttırıp kendilerine müttefik ettiler. Kötü gidişatın sona ermesi için siyasi tarihte ilk kez Altı parti bır araya geldi, partimize en büyük tepki CHP'yi tekfir edip dinsiz ilan eden bu kitleden geldi. Arkadaşlarımız dostlarımız komşumuz eski partidaşımız olan bu kitleden geldi. Sosyolojik olarak yakın dünya görüşü olarak çok uzak kitleden geldi. Erbakanı ve bizi sağcı zanneden kitleden geldi. Biz yetmişlik genç adamlarla gece yarısı direklere bayrak asarken kamu imkanları devşirilen lüks arabalarda yanımızdan geçerken “bırakın bu işleri” diyen kitleden geldi. Bırakmadık Halbuki biz yolumuzu 1 Mart tezkeresinde ayırmıştık. Onlar Irak’ta milyonların ölümüne evet derken biz ÖLÜMÜNE hayır dedik. Yanlışa hayır demeyi bırakmadık. Güldüler, hakir gördüler, yok saydılar oy oranımızla dalga geçtiler ama direncimizi kıramadılar. Şimdi, sosyal medya üzerinden partimize ayar vermeye kalkıyorlar. Keşke kendi partilerine akıl verseler. Dedim ya yolumuz 1 Mart’ta ayrıldı. Biz yanlışa yanlış demeyi bırakmadık. Bırakmayacağız. Yeryüzü adalet yurdu olana kadar. Veysel İlhan