İnsanlar vardır aziz İstanbul Tıpkı senin gibi, sana benzeyen. Yüreğe iyi gelen, dinlendiren, ‘‘Her şey yoluna girmese de ben hep seninleyim.’’ diyen, Yol arkadaşı misali. Ve bambaşka insanlar vardır Yine tıpkı senin gibi… Yürek yakan, acımayan, umursamayan, Düştüğünü görse bir el uzatmayan. Hayaller vardır aziz İstanbul; Güzel, umutlu günlere eşlik eden, Cayır cayır yakan bir Temmuz gününde Kocaman bir ağaç gövdesi gibi serinleten. Ve bir de kabuslar vardır, İnsanı hıçkırıklara boğan bir gece vakti. Uykudan uyansan bile asla geçmeyen. Senin bir gece yarısı insanın yürümeye korktuğu arka sokakların gibi. Umutlar vardır aziz İstanbul, Tıpkı senin gibi. Tıpkı senin insanı her daim gülümseten boğaz manzaran gibi. Zemheri aylarında karı delip çiçek açan kardelen misali... Velhasıl, Hayat zıtlıkların bütünüdür aziz İstanbul, Tıpkı senin gibi. Sen ki, kendinde barındırırsın, Siyahla beyazı, iyiyle kötüyü, güzelle çirkini.