Flora dağlarının eteklerinde yaşardı Merkür, kedisi gece ile.

Sonra büyüdü ailesi, bir geyik iki kunduzla.

Her gün dağlara gider, toplardı bitkileri iyi gelen ona.

Nefes alıyordu her şeyden uzakta, gittiği zaman o ‘ Kirge Şelalerine ‘.

Kapatırdı gözünü, gece ışıklı o ormanda.

Ve sayardı ondan geriye, yanağında minik bir tebessümle.

Açtığında gözlerini, kucaklamak için orman perilerini!