Eskiden hasta ziyaretinde veya bir cenaze olduğunda insanlar yaşanan acıları paylaşmak amacıyla çiçek götürür veya uzaktaysa gönderirdi. Aynısı sevinçli mutlu olaylar için de geçerliydi elbette. İnsanların çiçeklerle birbirlerinin acılarını biraz olsun dindirmeye çalışan veyahut da mutluluklarını paylaşan saf ve masum halleri hep sürebilseydi...

Bir müddet sonra, güzel olmakla birlikte bu âdetin bunaltıcı, birçok zaman da faydasız bir ritüele dönüştüğü fark edildi. Bunu fark eden kişiler çiçek göndermek yerine eğitim kurumlarına, darülacezeye, çocuk esirgeme kurumuna bağış yapılmasını nazik bir dille rica eden ilanlar ve duyurular yayınlamaya başladılar.

Yerinde bir tespit yapılmış, yanına da anlamlı bir öneri konmuştu.

Bugünlerde çiçek göndermede de, bağış yapmada da büyük bir düşüş yaşandığı kanaatindeyim. Hele bu tür yardımları başka hiçbir kaynak kullanmadan, kişinin doğrudan kendi alın terinden, el emeği göz nurundan yapmasının neredeyse hiç denilecek düzeyde olduğu kanaatindeyim. Bu yöndeki emarelerin ne derece kuvvetli olduğunu görmek isteyen için birazcık gözünü ve kalbini açıp önce kendine, sonra etrafına bakması kifayet edecektir. Fakat bu durumla pek de uyumlu olacak şekilde, insanlar başka bir şey yapıyorlar.

Bayramlarda, seyranlarda, mübarek zamanlarda, ideolojisine göre hem dini hem milli gün ve bayramlarda, o ay içinde tüketemedikleri bedava kontör veya kotaların en azından birazını harcama imkânına kavuşuyorlar.

Onun için de, asil ve özverili bir işe koyulmuşçasına cep telefonu ve sair araçlarla mesaj bombardımanına başlıyorlar. Büyük sevap işliyormuş edasıyla üzerinize bol bol mesaj boca ediyorlar.

Toplu mesajların içeriği çoğunlukla ya başka yerlerden alınan mesajlarla dolduruluyor, ya da “Kurban bayramınızı kutlarım…” cinsinden kuru ifadelerle. Fakat bu konuda yeni tür mesajlar da geliştirilmiyor değil. Sadece size yazılmış gibi hissedeceğiniz toplu gönderilen mesajlar cinlikte epey yol kat edildiğini gösteriyor.

İtiraf etmeliyim ki, internet ve cep telefonları marifetiyle yürütülen bu kutlama mesajları faydasız, yersiz ve ahlaki bakımdan da pek çok pürüzler içeriyor. Bir defa bir çöplük gibi yığılıyor, silmek bile bir dert. (Dijital kirlilik diye bir şey de var tabii). Gönderen için de, almak zorunda kalan için de çok büyük zaman ve enerji israfı. Tasallut altında kalmanız, kendinizi kirletilmiş hissetmeniz cabası. Üstelik zihnin dağılması ve akıl-ruh sağlığı üzerinde de olumsuz etkileri muhtemelen az değildir.

Bu hususta insanlara akıl verecek durumda görmüyorum kendimi. Fakat cep telefonlarında adım kayıtlı olan tüm dostlardan rica ediyorum…

Bana bayramlarda, seyranlarda lütfen mesaj göndermeyin. Mesaj için harcayacağınız zamanı ve enerjiyi sokağınızdaki kedilere, köpeklere bir lokma yiyecek, bir kap su vermek için harcayın.

Yine de illa mesaj göndereceğiz derseniz, kedilere, kuşlara, köpeklere su verdiğinizi haber veren mesajlar olsun sadece... Ne faydası olur derseniz, belki böylece benim de aklıma düşer, ben de bir kap su veririm hayvancağızlara...

Bu vesileyle, şimdiden, herkesin kandilini, bayramını kutlarım.