Altımızda kayan bu ölü şehri bir dakikalığına durdurmak mümkün olsa. Akrep ve yelkovan sessizliği sarsa, yapay kahkahaları. Yine de beyaz kalabilir mi; çocukluğun satır başları? Çünkü her sokak, günlüğüdür bir çocuğun. Şimdi açıp baksam, kabuk bağlamış mıdır; geçmişin diz yaraları? Ve yaşamak... Noktasıdır, cümle sonlarının. Altımızda kayan bu ölü şehri bir dakikalığına durdurmak mümkün mü?