Senin neyin sesini duyduğum o geceden beri Susuz bir ceylan gibi koştum hep ardından. Koşa koşa çeşmenin kenarına geldim. Ama ney ve nağmeden bir iz göremedim. Sen ey peri neredesin? Ki yüzünü göstermiyorsun. O saklı cennetten de bir kapı açmıyorsun. Ben her yerde seni aradım. Ay ve güneşten bir iz aradım. Senin kokunu gülden duydum. Gülün eteğini kendisinden aldım. Sen ey peri neredesin? Yüzünü göstermiyorsun. O saklı cennetten de bir kapı açmıyorsun. Benim gönlüm sana avaredir. Nefesim de sana vabestedir. Rüya bahçelerinde gül gibi seni koklamaktayım. Su ve aynada ay gibi seni aramaktayım. Sen ey peri neredesin? Bu Yelda gecede ardından koşmaktayım. Gece-gündüz sözlerini söylemekteyim. Sen ey peri neredesin? Ay ve yıldızlar benim derdimi bilirler. Onlar da benim gibi ardından koşturmaktalar. Beliriver bir gece çeşmenin kenarında. Bir gül gibi şukufe aç göz yaşlarım arasında. Sen ey peri neredesin? Yüzünü göstermiyorsun. O saklı cennetten de bir kapı açmıyorsun. Huşeng İbtihac (Saye) تو ای پری کجایی؟ شبی که آواز نی تو شنیدم چو آهوی تشنه پی تو دویدم دوان دوان تا لب چشمه رسیدم نشانه‌ای از نی و نغمه ندیدم تو ای پری کجایی؟ که رخ نمی ‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی ‌گشایی من همه جا، پی تو گشته‌ام از مه و مهر، نشان گرفته‌ام بوی تو را، ز گل شنیده‌ام دامن گل، از آن گرفته‌ام تو ای پری کجایی؟ که رخ نمی ‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی ‌گشایی دل من، سرگشته تو نفسم، آغشته تو به باغ رؤیاها، چو گلت بویم در آب و آئینه، چو مهت جویم تو ای پری کجایی؟ در این شب یلدا، ز پی‌ات پویم به خواب و بیداری، سخنت گویم تو ای پری کجایی؟ مه و ستاره درد من می ‌دانند که همچو من پی تو سرگردانند شبی کنار چشمه پیدا شو میان اشک من چو گل وا شو تو ای پری کجایی؟ که رخ نمی‌ نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌ گشایی هوشنگ ابتهاج