Yaşanacak bir yığın şey var, Şu fani dünyada. Okunacak binlerce sayfa kitap var mesela Gidilecek kilometrelerce yol… Bu yıl çok istediğim bir şeyi yaptım, diyebilmek Neden bu denli zor? İzlenmesi gereken yüzlerce film var, Filanca yaşımızdan önce. Bir akşamüstü, hayallere dalmak var, Kars’a doğru yol alan Doğu Ekspresi’nde. Biz düşünürken, Bu akşam ne koyacağız soframıza, diye. Milyon tane deneyim bulunuyor, Milyar yıllık yeryüzünde. Sözgelimi, eskileri düşünebilmeli insan, Gezerken Louvre Müzesi’nde. Ya da Kuzey Işıkları’nı seyre dalabilmeli, Sıcacık kamp ateşinin önünde. Artık birisine ‘‘Nasılsın?’’ diye sormaya korkuyorum, Çünkü iyi değiliz görüyorum. Işıl ışıl bakan insanların bile Umudu tükenmiş, gözleri uçurum. Bir gün gözlerimiz kapanacak elbet Çeşit çeşit rollerin olduğu bu sahnede. Fakat kim ölmek ister ki, bir beton yığınında, Türleri altmış bini geçen ağaçlarla kaplı, mavi kürede? Ve hayallerimizin sonsuz olmasını diliyorum, Küçücük bir çocuğun hayal gücü kadar. Yaşanacak çok güzel şeyler var biliyorum, Yaşamak istiyorum!