Yazacağım çok şey var. Yazmam lazım. Getirin dünyadaki tüm kâğıtları, not alabileceğim her şeyi. Bakalım neler çıkacak? Gün batımından doğumuna kadar, sonra tekrar ve tekrar. Yazılması gereken her şey yazılmalı benim nazarımda, duyulması gereken her şey de. Sonuç değişsin, değişmesin. Sesler bastırılamaz, bastırılmamalı. Bu sizi hasta eder. Yaşadığınız toplum ve kurduğunuz iletişimler yeterince etmiyormuş gibi. Kalemimin ucu pas tutmuş, şimdi her şey gibi onu da düzeltmek, onarmak zorundayım, her şey gibi. Mücadele keskin, değişime açık olmayan her şey yorucu. Kafamda John Lennon, “Imagine.” çalıyor. Bu satırları kurgularken ve evet bu sözcüğü sarf ederken de, her şeyin kurgusallığı gözüme tekrardan takılmıyor da değil. Neyse ki ben bu senaryoyu defalarca gördüm. Açtım şimdi, sırayla dinliyorum o albümü. Sonraki şarkı da manidar, ileri görüşlülük önemli pek tabi. Sırada “How do you sleep” çalıyor. Uyku, çoğu insanın kaçış eylemidir, bazılarında tam tersi uykusuzluk. Üzgünüm ki gün sonunda ikisi de işe yaramıyor. Nasıl uyuyorsun, çoktan uyanman gerekirken. Hayatta kendini başka şeyler için buna zorlasaydın, değişim kaçınılmaz olurdu. Ama alışkanlıklarla zor atlatılıyor, psikolojik süreç redleriyle, söylüyorum o da işe yaramaz. Ya da uykusuzluğun, o da çare değil. Zamanla alakalı pek çok kez yazmışımdır, onun geri gelmeyeceği ve tanrısallığı ile ilgili, önemine değinmeye çalışırken, o keskin betimlemerimiz içinde. Ne oldu, ikisini de denedin? Ama alıştın böyle yaşamaya. Ve tembellik bizim en büyük bağımlılığımız, her türünden beter. Şimdi gözlerini kapa, Sonra tekrar aç, Değişmek mi istiyorsun? İnandın mı milyonuncu kez kendine? Evet, yalanlar söyleyerek parmağını şıklatmaya hazır olmalısın. Birlikte kandırmaya çalışarak, o istemsiz tebessümlerinde. Şimdi o korktuğun gerçeğini kucakla. En yakın olman gereken dostunu! Lennon’un dediği gibi, ”Eğer istersen bu kolay.” Ama sen hiç istemedin. Ve devam etti hepsine, samimiyetsiz tüm kabullenişlerinde. Başkalarını kandırdığını sanarak gün sonunda, kendine acırmış gibi yaparak, yok oldu şimdi, o itiraf edemediği kara deliklerde.