Hayatımızın temeli kabullenmektir. İyilik kabul üzerine kuruludur, sevgi ise iyiliğin üzerine kuruludur. Geleceğinizin kolaylıkla gelmesini istiyorsanız, mümkün olduğunca iyilik hallerini deneyimleyin. Şefkat ve merhameti, acıma ve merhametle karıştırmamak gerektiği gibi, kabullenmeyi de sabırla karıştırmamak gerekir. Mesela birisi horladığında, horluyor, biz de katlanıyoruz, katlanıyoruz ve sonra sopayla vuruyoruz işte sabır budur. Kabullenme ise birisinin horlamasının müzikal bir şekilde hoş olması ve devam etmesine izin vermemizdir, çünkü biz bunu gerçekten seviyoruz. Aradaki fark çok büyüktür dikkat edin. Dolayısıyla eğer bir yerde, bir zamanda birine tahammül ederseniz, düşük frekanslı titreşimler yaratırsınız ve geleceğin gelmesine izin vermezsiniz. Geldiğinde tam da bu düşük frekanslı titreşimleri yok edecektir. Ve bu sizde öfke, kırgınlık, nefret ve depresyon gibi duyguları ortaya çıkartacaktır. Gelecekten gelen yüksek frekansla güçlendirilirler. Mesela zaten kötü bir ruh halindesiniz ve birileri üstünüze gelip onu daha da kötüleştirir (ayağınıza basarlar, maaşınızı zamanında ödemezler vb. siz anladınız diye düşünüyorum, burada yazdıklarımı anlayan birkaç insanın var olduğuna inanıyorum). Yani size sıkıntı verildiğinde kabul oranınız artar, böylece daha fazlasını kabul edersiniz. Çünkü temel kabullenmektir. Enerji dağılımı her zaman şöyle olmalıdır: %70 geçmişin ve bugünün kabulü, %30 geleceğin kabulü. Eğer gelecekte çok fazla birikim oluşuyorsa, ama mevcut ve geçmişin kabulü yetersizse, kabul etmeyi artırmak için sıkıntılarla karşılaşmanızı sağlarlar. Yani, kabul etmeniz gereken sıkıntılar size sunulur. Geçmiş ve geleceğin uyumu %70/%30 seviyesinde olmalıdır.