Tüm çektiklerimiz, Kendi elimizle ektiklerimizdendir. Şikayet etme, sızlanma. Yaptığın, sustuğun, duymadığın, konuşmadığın Binbir kötülüğü hatırla. Kaçma kendinden, Kaçma korkaklığından menfaatperestliğinden, Kaçma riyakârlığından bencilliğinden. Kaçma bir dur, yüzleş kendinle Kaçma, yüzleş ikiyüzlülüğünle. Hatırla, Tüm çektiklerimiz, Kendi elimizle ektiklerimizdendir. Kaldıysa içinde zerrece bir dürüstlük Ve hâlâ bir kırıntı insanlığından; İtiraf et, Pişmanım de. İlkin kendini tastamam kendine anlat Ardından tövbe de, İçinde büyüyen kötülüğü ya sök at! Yahut kökünden kurut! Şikayet etme, sızlanma. Yapmadığın, el atmadığın sustuğun, duymadığın, konuşmadığın Binbir iyiliği hatırla. Bak işte, yoklar! Zaten hiç olmadılar, Belki hiç olmayacaklar. Ne ekersen onu biçersin; Zulüm ekip, adalet biçilmez Kötülük ekip, iyilik derilmez Cefa ekip, sefa sürülmez Hatırla, Tüm çektiklerimiz, Kendi elimizle ektiklerimizdendir. Bırak şikayeti, söylenmeyi, Bırak bataklıkta eğlenmeyi, Bırak gayrı küfrü günahı, Yerde kalmaz mazlumun ahı Hele bir dur, yüzleş kendinle Hele bir yüzleş ektiklerinle. Gayrı söz ver, feleğe kahretme Yemin billah de, karanlığa küfretme. Bir iş bin söze bedeldir. Kalk ayağa, güven kendine, Durma! Yepyeni bir sayfa aç, Ya bir mum yak, ışık ol etrafa, Ya bir tohum saç kurumuş toprağa. Umut ol, güven ol, su ol, can ol... Üşenme, dokun bir hayata. Ve hep hatırla, Tüm çektiklerimiz, Kendi elimizle ektiklerimizdendir. (Yüzleşme şiiri, Emre Bağce)