“AYRILIK VAKTİ” Mazi gönülde yara izi, biten ömür soframa gelen tuz gibiydi bu haylaz yaşam ! Basıyoruz yine bağrımıza anne şefkatiyle, tavan arası saklı sevda anılarını ! eskiyen anları biriktirip, haraç mezat satışa sunmuyoruz .. pamuklara sarmalayıp, arada da tozlarından arındırıp öpüyoruz hisle

ÖKSÜZ ! Bir yol var gitmek isteyipte gidemediğim ufuklar Bir yer var bulutlara saklanmış kırıntı umutlar. Bilirim gelmeyeceksin, özleminle dilime iliştirdiğim lalim, Mevsim bahara dönsede, gönülde hep kar kış hükmünü sürerken. Düşlerde avutma beni ne olur, uyumak istemiyorum artık../. DDD

ANNEM YOKLUĞUNDA SOL YANIM HEP DONARDI GÖZLERİME İKİ DAMLA TAR TANESİ KONARDI ÖZLEM HER MEVSİMDE ÇİÇEK AÇAR DA YÜREĞİMDE GELMEYEN MEVSİMSİN ANNEM TEK CÜMLENDE GÖNLÜM TIKA BASA DOYARDI SABAH GÜNEŞİ NEFESİMLE DEPAR ATARDI ÖMÜR SENSİZLİKLE NE KADAR DA DARDI YÜREĞİMDE GELMEYEN MEVSİMSİN ANNEM ../.

Gelen herkes gitti, gittiği yerden yaralar bıraksa da bitti. Hep yara aldığımız yerden bakarız her birimiz hayata! yaralarımızı ise biz ve zaman karışımıyla onarırız daima. DDD

Hayat gemisi kimi zaman dalgalarla boğuşur. Alabora olur bazen, yine de bitti dediğin yerde durur. seyredersin kendini.. Yeniden başlamayı seçer, yola devam edersin! DDD